ﺯﯾﺎﺩ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ :
۱-ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ :
ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻳﺪﻥِ ﺑﻰ ﺗﻌﺠّﺐ [ ﻭ ﺑﻰ ﺟﺎ ] ﻳﺎ ﺭﺍﻩ ﺭﻓﺘﻦ ﻭ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦِ
ﺑﻰ ﺍﺩﺑﺎﻧﻪ ﺑﭙﺮﻫﻴﺰ .
ﺍﻣﺎﻡ ﻫﺎﺩﻯ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ:
ﻣﺆﻣﻦ ﺧﻮﺑﻰ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ ﻣﻰ ﮔﺮﻳﺪ، ﻭﻟﻰ ﻣﻨﺎﻓﻖ ﺑﺪﻯ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻭ
ﻣﻰ ﺧﻨﺪﺩ.
۲ـ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺮﮒ ﻗﻠﺐ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
*ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺍﻣﻰ (ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : « ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﯾﺎﺩﻯ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﯾﺪ ﮐﻪ ﻗﻠﺐ ﺭﺍ ﻣﻰ ﻣﯿﺮﺍﻧﺪ»
*ﻣﻮﻟﻰ ﻋﻠﻰ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻧﯿﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : «ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﺵ ﺯﯾﺎﺩ ﺷﻮﺩ، ﻗﻠﺒﺶ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ» .
۳ـ ﻣﻮﺟﺐ ﻣﺤﻮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ.
*ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺍﻣﯽ (ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ ) : « « ﺧﻨﺪﻩ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺤﻮ ﻣﻰﮐﻨﺪ ».
۴ـ ﻣﻮﺟﺐ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺭﻓﺘﻦ ﻫﯿﺒﺖ ﻭ ﻭﻗﺎﺭ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .
ﻣﻮﻟﻰ ﻋﻠﻰ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ««ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺯﯾﺎﺩ ﺷﻮﺩ، ﻫﯿﺒﺖ ﻭ ﺍُﺑﻬّﺖ ﺍﻭ ﻣﻰ ﺭﻭﺩ»
*ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ«ﺯﯾﺎﺩﻯ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺮﺩ، ﻭﻗﺎﺭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺎﺳﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ».
۵ـ ﺧﻨﺪﻩ ﺯﯾﺎﺩ ﻣﻮﺟﺐ ﻭﺣﺸﺖ ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ﻭ ﺯﺷﺖ ﮐﺮﺩﻥ ﺭﻫﺒﺮ ﻭ
ﺭﺋﯿﺲ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ .
*ﺍﻣﺎﻡ ﻣﺘﻘﯿﺎﻥ ﻋﻠﻰ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : ﺧﻨﺪﻩ ﺯﯾﺎﺩﻯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ
ﺩﻭﺳﺖ ﻭ ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﮐﻢ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ
ﻭﺣﺸﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﻰ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ »، ﺯﯾﺮﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ ﻣﻨﺎﺳﺐ
ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞ ﻭ ﻣﺘﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻣﻮﺟﺐ ﺑﯽ ﻭﻗﺎﺭﻯ ﺭﻫﺒﺮ ﻣﻰ
ﮔﺮﺩﺩ.
۶ـ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﮔﺮﯾﻪ ﺩﺭ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻩ ﻣﺎﯾﻪ
ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ.
*ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ « ﭼﻪ
ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺑﺎﺯﻯ ﻭ ﺷﻮﺧﻰ ﺯﯾﺎﺩ
ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺯ
ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﺑﺮ ﮔﻨﺎﻫﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻭﻯ ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﻯ
ﺯﯾﺎﺩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ، ﺳﺮﻭﺭ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﺁﻧﻬﺎ
ﺯﯾﺎﺩ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ»
ﺁﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﻣﺴﺘﺎﻧﻪ ﻭ ﻗﻬﻘﻬﻪ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﯾﺪ، ﻭ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺩ
ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ ﺳﺨﻨﻰ ﻧﮕﻮﺋﯿﺪ ﻭ ﮐﺎﺭﻯ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ
ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻼﺡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻟﻘﮏ ﺑﻰ ﺧﺒﺮﺍﻥ ﻧﮑﻨﯿﺪ!
ﺭﺳﻮﻝ ﮔﺮﺍﻣﻰ (ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭﺁﻟﻪ ) ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ : «ﻣﺮﺩﻯ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺴﻰ ﺑﻪ ﮐﻠﻤﻪ ﺍﻯ ﺗﮑﻠﻢ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ، ﺗﺎ ﺣﺎﺿﺮﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺟﻬﻨﻢ ﻣﯿﺎﻥ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﻫﺎ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ »
*ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﯾﮕﺮ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ: «ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﯾﺪ ﻭ
ﺩﺭﻭﻍ ﻣﻰ ﮔﻮﯾﺪ، ﺗﺎ ﻋﺪﻩ ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﺪ، ﻭﺍﻯ ﺑﺮ ﺍﻭ ﻭﺍﻯ ﺑﺮ
ﺍﻭ
*ﻣﻮﻟﻰ ﻋﻠﻰ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ : «ﺑﭙﺮﻫﯿﺰ
ﺍﺯ ﺫﮐﺮ ﮐﺮﺩﻥ ﮐﻼﻣﻰ ﮐﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺁﻭﺭ ﺑﺎﺷﺪ، ﮔﺮﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﻯ ﺁﻥ ﺭﺍ
ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﻨﻰ .
*ﺍﻣﺎﻡ ﺻﺎﺩﻕ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻧﻘﻞ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ، ﺩﺭ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ
ﺍﻣﺎﻡ ﺳﺠﺎﺩ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﻣﺮﺩﻯ ﺑﻮﺩ ﯾﺎﻭﻩ ﮔﻮ ﮐﻪ ﮐﺎﺭ ﺍﻭ
ﺧﻨﺪﺍﻧﺪﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻮﺩ .
امام سجاد(علیه السلام) فرموده اند: ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﻣﺮﺍ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﺮﺩﻩ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﺨﻨﺪﻡ، ﺭﻭﺯﻯ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﺎ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﻋﺒﻮﺭ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ
ﻭ ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻋﺒﺎﻯ ﺣﻀﺮﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ
ﺭﻓﺖ، ﺣﻀﺮﺕ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﻧﺸﺪﻧﺪ، ﻭﻟﻰ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﻣﻠﺘﻔﺖ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺍﻭ
ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻋﺒﺎﺀ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﻧﺰﺩ ﺣﻀﺮﺕ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ،
ﺣﻀﺮﺕ ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﻮﺩ، ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﯾﻦ ﻣﺮﺩ ﯾﺎﻭﻩ ﮔﻮ ﻭ ﻣﺰﺍﺡ
ﮐﻨﻨﺪﻩ ﺍﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺧﻨﺪﺍﻧﺪ، ﻓﺮﻣﻮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﺍﻭ
ﺑﮕﻮﺋﯿﺪ : ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺭﻭﺯﻯ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﯾﺎﻭﻩ ﮔﻮ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ
ﺩﺭ ﺧﺴﺮﺍﻥ ﻭ ﺯﯾﺎﻧﻨﺪ .
*ﻣﻮﻟﻰ ﻋﻠﻰ ( ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ ) ﺩﺭ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺟﺎﻟﺒﻰ ﻣﻰ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ :
« ﻭﻗﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻓﮑﺎﻫﯿﺎﺕ ﻭ ﺣﮑﺎﯾﺎﺕ ﺧﻨﺪﻩ
ﺁﻭﺭ ﻭ ﻣﺤﻠﻬﺎﺋﻰ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺣﻔﻆ
ﮐﻨﯿﺪ » ﻭ ﺑﺎ ﺯﯾﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﺪﺷﻪ ﺩﺍﺭ
ﻣﮕﺮﺩﺍﻧﯿﺪ .
ولی خنده هم محدودیت داره
وخنده هم انسان راارکسلی دوروبسیاری ازمریضی ها راشفامیدهد